Stanisław Pestka (Jan Zbrzyca)

STANISŁAW PESTKA (JAN ZBRZYCA) urodził się 8 kwietnia 1929 roku we wsi Rolbik jako syn nauczyciela tutejszej szkoły. Od najmłodszych lat Stanisław Pestka wychowywany był w typowo kaszubskim otoczeniu. Przyjaźnił się z wiejskimi dziećmi posługując się językiem przodków.

Naukę w rolbickiej szkole rozpoczął w 1939 roku. Od 1945 r. uczył się w gimnazjum im. gen. J. Wybickiego w Kościerzynie, gdzie w 1950 r. złożył egzamin maturalny. W latach 1950-53 studiował polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, a później pracował jako nauczyciel w średnich szkołach, najpierw w Lidzbarku Warmińskim w latach 1953-55, potem pomiędzy rokiem 1955, a 1958 w Sławnie .

Następnie pracował jako redaktor w „Kaszebach”, a po ich likwidacji w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” w Bydgoszczy i w rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie. W 1967 roku Stanisław Pestka wrócił do Bydgoszczy, gdzie został publicystą w „Faktach i Myślach” Potem krótko zatrudniony był w „Tygodniku Morskim”. W latach 1974 - 1981 pracował dla tygodniku „Czas”, a w latach 1990-1994 został redaktorem naczelnym miesięcznika „Pomerania”.

Od 1995 r. był na emeryturze. Zajmował się twórczością literacką. Jako poeta debiutował w „Pomeranii” w 1969 r. Tam też drukował pisane po kaszubsku felietony. Wydał trzy zbiory wierszy po kaszubsku: „Południca” (1976), „Wizrë ë duchë” (1986) i „Wieczórny widnik” (2002). W dorobku publicystycznym Pestki jest wiele artykułów dotyczących spraw Pomorza i Kaszub. Wydał też rozważania o kaszubskiej inteligencji jego czasów zatytułowane „W kręgu kaszubskiego kaduceusza” (1983) i książkę „W stolëcë chmùrników” (2011).
Stanisław Pestka został uhonorowany m.in. Medalem Stolema (1975), Pieczęcią Świętopełka Klasy Złotej (1991) i gdańskim Medalem księcia Mestwina II (2013). Felietony pisał pod pseudonimem Krëban z Milachowa, w twórczości poetyckiej podpisywał się jako Jan Zbrzyca.

Stanisław Pestka zmarł 2 kwietnia 2015.

Na podstawie opracowania Janiny Głomskiej